"Posyłam Was: wspomnienia z pracy misyjnej w Burundi i Rwandzie" - recenzja

Książka, napisana w związku ze zbliżającym się 50-leciem pracy misyjnej w Burundi i Rwandzie, oparta jest na osobistych wspomnieniach i kronikach zapisywanych w domach misyjnych. Autor, ur. w 1941 r. w Wadowicach, karmelita bosy od 1956 r., pracował na misjach w Afryce od 1971 r. Był wikariuszem w parafii Makamba (1972) i Bukirasazi (1972-1973), proboszczem w parafii Mpinga (1973-1978) i Musongati (1980-1984) w Burundi, proboszczem w parafii Rugango (1984-1986) i Gahunga (1986-1987) w Rwandzie, potem do 1990 roku wikariuszem prowincjonalnym misji w Butare. Po doktoracie we Francji był magistrem nowicjatu w Butare (1993-1994), misjonarzem w katedrze w Ruhengeri (1994-1996), duszpasterzem w Bujumburze (2006-2008), a w latach 2008-2013 prowadził budowę nowego Centrum Rekolekcyjnego w Gitedze.

Czytając ją dowiesz się, jak różnorodna i odpowiedzialna jest praca misjonarzy. To nie tylko codzienna praca związana z kultem: odprawianie mszy świętej, nauka katechizmu, udzielanie sakramentów; wizyta w miejscowej szkole i katechumenacie; praca w biurze parafialnym; pomoc charytatywna biednym i chorym - to również troska o techniczną stronę funkcjonowania parafii – remonty obiektów istniejących i rozbudowa zaplecza (kaplic, katechumenatów, szkół, biur). Związana jest z tym odpowiedzialność za powierzone fundusze, za bezpieczeństwo robotników.
"Prowadzenie parafii można porównać do kierowania przedsiębiorstwem, zatrudniającym wielu pracowników, tym więcej im większej liczbie osób służy i im rozleglejszy jest obszar działalności... Trzeba było robić to, co było dla nas możliwe tu i teraz...
Nie moglibyśmy tego wszystkiego udźwignąć bez pomocy Bożej".

Poznasz historie sumiennych i odpowiedzialnych ludzi; pracowitych, rozmodlonych sióstr zakonnych, miejscowe powołania, życie codzienne i zwyczaje.
Solidarność Afrykańczyków jest ogólnie znana - chętnie przyjmują podróżujących. Dzieci w szkole dzielą się jedzeniem, robotnicy i sąsiedzi - narzędziami. Jednocześnie obowiązuje tradycja: obcy, który w nocy znalazł się w czyjejś zagrodzie może być bezkarnie zabity. Zagroda, niewielki teren wokół domu obsadzony bananowcami, to: rodzina, zwierzęta oraz miejsce grzebania zmarłych i składania ofiar.

Znajdziesz również rys historyczny chrześcijaństwa na tych terenach i konsekwencje sytuacji politycznej (wojna domowa w Burundi, ludobójstwo w Rwandzie), np. biskup Ruhuna, który nawoływał do pojednania i zaniechania przemocy między wrogimi sobie grupami etnicznymi, został zastrzelony przez rządowe wojsko w 1996 roku.
Nie brakuje opisów krajobrazów i zabudowań. Książka zawiera liczne, archiwalne już zdjęcia.

Ostatni rozdział poświęcony jest trzem świeckim misjonarzom; architekt Zbigniew Brachow, twórca Centrum Rekolekcyjnego Karmelitów Bosych w Gitedze, zamieszcza tu swoje wspomnienia. Ich fragment możesz przeczytać w [1] Biuletynie Amahoro Krakowskiej Prowicji Karmelitów Bosych.
W Karmelitańskim Serwisie Informacyjnym [2] znajdziesz szczegółowe informacje o polskich misjach w Burundi i Rwandzie; zdjęcia i filmy, z których moją uwagę zwróciły: [3] Odwaga wiary i [4] Domostwa naszych parafian.
Film: [5] Ojciec Sylwan przedstawia swoją książkę.
Jeśli chcesz zapoznać się z pracą misji w Afryce, gorąco polecam tę pozycję!
A.D.