44. Spotkanie Krajowe Ruchu "Maitri" - sprawozdanie

44. Spotkanie Krajowe Ruchu „Maitri” odbyło się 19 września 2020 online. Było transmitowane od godziny 10 do 16 z przerwą od 12 do 14 na platformie Youtube i w tzw. wirtualnym pokoju spotkań. Myślą przewodnią było: „Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne” (Dz 4,32).

Rozpoczęło się konferencją Duszpasterza Krajowego ks. dr Andrzeja Panasiuka, która rozwijała myśl przewodnią: prośmy Boga o jedność – o jednego ducha i jedno serce. Jest to dar od Boga.
Duszpasterz przypomniał spotkanie Jezusa i Samarytanki przy studni opisane w Ewangelii św. Jana. Żydzi i Samarytanie unikają siebie nawzajem, są podzieleni. Studnia jest wspólna. Patriarcha Jakub ją wykopał i dał każdemu człowiekowi. Warunkiem zaczerpnięcia wody jest czerpak. Jezus go nie ma i prosi Samarytankę o wodę. Kobieta ta ma nieudane życie. Wie, że przyjdzie Mesjasz, który objawi przyszłość. Jezus powiedział jej wszystko o niej, a ona w Niego uwierzyła. Idzie do ludzi, dzieląc się Dobrą Nowiną. Prosi o dar jedności w Duchu Świętym.
Chrystus ogołocił samego siebie, stawszy się podobnym do ludzi. Jego uczniowie wszystko mieli wspólne, nie tylko dobra materialne, ale jedno myślenie: Chrystus był dla nich w centrum. Najważniejsze jest wieczne zbawienie. Jezus jest jedyną prawdą. On umywa nam nogi – pierwszy czyni miłosierdzie.
Jacek Wójcik od początku działalności „Maitri” nie chciał jedynie służyć idei pomagania – chciał służyć człowiekowi, a przez człowieka Bogu. Mamy od siebie więcej wymagać, aby Jezus Chrystus mógł być przybliżany także innym. Mamy potwierdzać prawdy, które stanowią dziedzictwo wiary Kościoła.
Chrystus przyszedł zbawić wszystkich. Nie wystarczy czekać, analizować informacje, aby dojść do Chrystusa. Szanowanie godności i inności człowieka nie oznacza akceptacji idei sprzecznych z Ewangelią. Nie możemy zagubić się w relatywizmie. Tylko Jezus jest Panem: „Ten mnie miłuje, kto zachowuje moje przykazania”. Przypomnijmy sobie katechezy Jana Pawła II „Mężczyzną i niewiastą stworzył ich” ^[1].
Niech odnowa Ruchu koncentruje się na osobie Jezusa Chrystusa. W intencjach mamy czynić z Nim i dla Niego. A wtedy bądźmy spokojni, że nasze relacje będą prawidłowe.

Po konferencji poszczególne wspólnoty dawały świadectwo prezentując działalność zarówno w ubiegłym roku, jak też obecnie. Nadzieją napawa fakt, że właśnie w tym trudnym okresie pandemii, kiedy potrzeby w krajach wspieranych rosną, udzielana pomoc mogła się zwiększyć.
Wspólnota bytomska organizuje co roku nowennę do św. Matki Teresy z Kalkuty. Modli się o beatyfikację o. M. Żelazka. W tym roku wspólnota brała udział w Światowym Dniu Chorych na Trąd – do Tanzanii wysyłane są m. in. okulary, szachy.
Prezentacja wspólnoty gdańskiej zawierała wiele danych liczbowych. Wspólnota ta liczy 23 osoby i 100 wolontariuszy, z których część pracuje stacjonarnie, większość natomiast zdalnie. Pozwoliło to na objęcie pomocą 48 placówek i 3062 dzieci w zeszłym roku, a w okresie pandemii liczba ta wzrosła do 3400. Terenem działania są państwa: Rwanda, Republika Konga, DR Konga, Republika Środkowoafrykańska, Burundi, Kamerun, Togo, Syria, Nepal, Madagaskar. Realizowanych jest 89 projektów, z czego około 50 % to wsparcie indywidualnie wynosi około 50%. Liczba podopiecznych to: dzieci ze szkół podstawowych – 1446, młodzież ze szkół średnich – 1157, studenci -102 osoby, dzieci ze szkół życia -152, dzieci niepełnosprawne – 205; razem 3062 osoby. Obecnie jest 3220 darczyńców. Oprócz imponujących wyników wspólnota ma własną kaplicę, gdzie spotyka się na co miesięcznych mszach i rozważaniach. Liczne materiały filmowe dostępne są na kanale Youtube [2].
W Poznaniu działa kilkanaście osób, ale planowane jest powołanie nowej wspólnoty. Prezentowane były liczne zdjęcia dokumentujące skutki powodzi, które w Afryce objęły kilkanaście krajów. W Rwandzie wspólnota przyczyniła się do odbudowy 20 domów w Nyakinamie, a 120 w parafii. Wspólnota finansuje zakup wyprawek szkolnych i udziela wsparcia najbiedniejszym. W tym roku w Poznaniu po raz czwarty obchodzono Dzień Adopcji Serca. Po mszy w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego odbyło się spotkanie z misjonarką s. Haliną Kanią z bezhabitowego zgromadzenia Sióstr od Aniołów, która pracuje w Nyakinamie w Rwandzie.
We Wrocławiu opieką objętych jest 500 dzieci (Rwanda, Togo, Sudan). Również tutaj w czasie pandemii zwiększyła się liczba podopiecznych. Prowadzi się dożywianie, pomoc w dwóch przedszkolach. Nowym projektem jest pomoc dla ośrodka dla chorych na trąd na Madagaskarze. Wspólnota ma konto na Facebooku, gdzie przeprowadza aukcje sprzedaży pamiątek afrykańskich: figurki, obrazki, krzyżyki [3].
Wspólnota toruńska od października będzie miała nowego duszpasterza. Otrzyma własną salkę. Realizuje dwa projekty gdańskie: dożywianie w Rwandzie i Ugandzie. Osiągnięciem tej wspólnoty jest zorganizowanie grupy na Messengerze, która codziennie o godzinie 18 odmawia wspólnie modlitwy Ruchu.
Pierwsza część spotkania zakończyła się modlitwami Ruchu i modlitwą Anioł Pański.

W drugiej części spotkania przed spotkaniem z gościem o głos poprosił ojciec adopcyjny Mateusz. Bardzo przemawia do niego to, że w „Maitri” nie chodzi tylko o dawanie pieniędzy: „Jesteśmy wspólnotą i to jest piękne”.
Gościem była Marta Titaniec z KIK Warszawa, która przedstawiła świadectwo nt. sytuacji Aleppo. Syria od prawie 10 lat zmaga się z wojną. Brak jest bieżącej wody i prądu: „staliśmy się nosiwodami”. W domach stoją zakurzone butelki z wodą. Zimą chłód przenika do kości, palą mazutem. Szaleje inflacja, obecnie 1 dolar to 1200 funtów syryjskich. Lęk odbiera racjonalność myślenia, częste są choroby psychiczne. Mężczyźni ukrywają się, aby nie pójść do wojska, mówią „To nie moja wojna”. Jest to wojna bez imienia, nazwiska, twarzy, paszportu. Obecnie na tę tragiczną sytuację nakłada się pandemia i embargo amerykańskie nałożone na państwo syryjskie.
Kościoły i organizacje kościelne próbują temu zaradzić - mogą działać w miarę niezależnie. Jezuici wydaja codziennie 10 tys. posiłków. Wyznawcy innych religii, widząc realną pomoc, mówią: „Chrześcijanie jesteście jak szczere złoto, bo pomagacie nam”.Ważne jest, aby wspierać bardzo konkretne wspólnoty i rodziny. Jednocześnie ludzie pragną zachować godność: „nie chcemy, aby nam wiecznie pomagano”. Ważne jest, aby wspierać bardzo konkretne wspólnoty i rodziny, finansować małe działalności gospodarcze, np. 8000 PLN pozwala na zakup maszyny do szycia.
Z kolei główna odpowiedzialna Ruchu „Maitri” Edyta Ostrowska przedstawiła pokrótce historię Ruchu na jego 45-lecie "Po owocach ich poznacie", dokumentując archiwalnymi zdjęciami. Historia ta mogłaby być materiałem na pracę magisterską lub licencjacką.
Przypomniała pierwsze dzieła Ruchu:

• wysyłka paczek do domu Misjonarek Miłości w Kalkucie (odzież, leki, środki czystości)
• pomoc misjonarzom w Indiach o. Marian Żelazek – w Puri (Indie), ks. Adam Wiśniewski – Jeevodaya
• pomoc misjonarzom na wschodzie – ks. Zbigniew Bojar – Lelczyce na Białorusi
• współpraca z misjonarzami w innych krajach (Afryka, Ameryka Południowa)
• współtworzenie Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich (1990) oraz uczestnictwo w diecezjalnych radach ruchów katolickich
• Adopcja Serca

Następnie moderator dyskusji Tadeusz Mikulski zaprezentował działalność Adopcji Serca na jej 25-lecie. Obecnie Adopcją Serca przez wspólnoty "Maitri" w Polsce objętych jest 4200 dzieci, a od początku działalności ponad 10000 dzieci było objętych pomocą. Wypowiedź była ilustrowana zdjęciami z misji, a ostatnie zdjęcie przedstawiało symbolicznie wschód Słońca – znak Ruchu „Maitri”. Słońce wschodzi nad misjami, gdzie ludzie potrzebują naszej pomocy.
Końcowa konferencja Wojciecha Zięby na temat „Tożsamość uczestnika Ruchu Maitri” zaczęła się od zadania, polegającego na napisaniu na własny użytek, kim jestem jako członek „Maitri”. Na zakończenie konferencji należało to porównać z treścią wykładu. Materiał był bardzo obszerny i dobrze, że jest dostępny online [4], aby do niego wracać i stopniowo pogłębiać swoją duchowość. Wojciech Zięba udostępnił również modlitwy oparte na założeniach Ruchu, które zaproponował dołączyć do dotychczasowych modlitw Ruchu. Zacytował św. Matkę Teresę: „Kochać i dawać trzeba aż do bólu", co utkwiło w pamięci autorki.
44. Spotkanie Krajowe Ruchu „Maitri”, po raz pierwszy wirtualne, dało nam wiele do refleksji. Możemy uczyć się od siebie nawzajem i ubogacać, stale pamiętając, że ożywiać nas powinien jeden duch i jedno serce.
^[1]Mężczyzną i niewiastą stworzył ich / Jan Paweł II. - Kraków : Wydawnictwo AA, 2020.

---

notowała: dr Anna Dominko (A.D.)