Po kolacji rozpoczęliśmy Drogę Krzyżową, aby podczas tych dni mieć szczególną uważność na podążanie za Krzyżem Chrystusa. Po tym nabożeństwie odbyła się Msza św. W homilii prowadzący rekolekcje - krajowy duszpasterz Matri ks. dr Andrzej Panasiuk wskazał, iż mamy brać przykład z dobrego Samarytanina, który nie bał się dotknąć człowieka pokrzywdzonego, cierpiącego. To był dobry dotyk Bożej miłości, pełnej miłosierdzia bez obaw i konwenansów. Po Mszy św. w kawiarence, zanim udaliśmy się na spoczynek, miały miejsce "nocne Polaków rozmowy":).
W sobotę po śniadaniu, odbyła się pierwsza z trzech konferencji ks. Andrzeja. Padło istotne dla naszego Ruchu pytanie: co nas jednoczy w Maitri? Wydaje się, że powinien to być: "chrystocentryzm", czyli Jezus powinien być w centrum naszego życia. To pozwoli nam bez obaw zbliżać się do człowieka cierpiącego i samym też przyjmować cierpienie, które często trudno zrozumieć (jak u Hioba). Powinniśmy, idąc za Chrystusem, tworzyć "żywy Kościół" - od milczenia poprzez modlitwę do służby. Warto czasami zamilczeć, aby wsłuchać się w głos Chrystusa. Warto czasami zamilczeć, bo "kto chce być pierwszy, niech będzie sługą wszystkich". Istotne zatem jest "umniejszanie siebie, aby Chrystus mógł w nas wzrastać".
Z kolei na drugiej konferencji ks. Andrzej podkreślił, iż Jezus chce się z nami spotkać twarzą w twarz. Nasza modlitwa jest spotkaniem osób, twarzą w twarz. My czasami mamy tendencję do zakładania masek, do ukrywania się za nimi, do zasłania prawdy. Powinniśmy zdjąć te maski, aby zobaczyć prawdziwych siebie, odsłonić przed Jezusem nasze serce. Wyzwaniem dla członków Maitri jest być prawdziwą twarzą Kościoła, pomimo że Bóg dopuszcza w tym Kościele grzech. Musimy stanąć w prawdzie i iść dalej, za Jezusem!
Po konferencji odbyła się Msza św., której przewodniczył i kazanie wygłosił ks. dr Adam Bab, duszpasterz lubelskiej wspólnoty Maitri, który odwiedził nas w sobotę. W homilii wskazał, iż Jezus całkowicie zmienił pojęcie sprawiedliwości i kary. Nie "oko za oko, ząb za ząb", ale idzie znacznie dalej. Z przykazania miłości wynika bowiem, że ten zyskuje życie, kto potrafi nawet życie swoje oddać za swojego wroga. To jest rewolucyjne, nawet na dzisiejsze czasy wyznawanie dla ludzi wierzących. Podążając za Krzyżem Chrystusa mamy jednak przykład wielu świętych, którzy to wzywanie wcielili w życie. Wieczorem spotkaliśmy się w kawiarence, aby porozmawiać o tym, co się dzieje w naszych wspólnotach i u nas samych.
W niedzielę na trzeciej konferencja - ks. Andrzej zaczął od pytania skierowanego do każdego z nas: Czy jestem człowiekiem paschalnym? Pascha bowiem to "przeskok" ze śmierci do życia, z niewoli do wolności. Aby tak było, należy pamiętać, aby nasza wiara była żywa, aby nie ulec pokusie zmiany naszej wiary na religijność. Pamiętać też należy o dobrych uczynkach, ale nie powinno się tego przekształcić w "dobrzyzm". "Beze mnie nic uczynić nie możecie" – bez Jezusa, bez życia duchowego trudno nam będzie działać również w Maitri. Celem dążenia do człowieka paschalnego, warto sobie założyć DMMD - "drogę moich małych deklaracji". To zadania szczególnie na czas postu, ale nie tylko!
Po Mszy św. oraz obiedzie nadszedł czas na rozesłanie i udanie się do domów. Rekolekcje były w mojej opinii bardzo ubogacające, nie tylko pod względem duchowym, ale też wspólnotowym!
Autorka: Monika Sidor